Każdy zostając rodzicem pragnie dobrze wychować swoje dziecko i przygotować je w odpowiedni sposób do dorosłego życia. Dlatego tak bardzo ważne jest w procesie wychowania nauczenie dziecka mówienia prostego słowa: przepraszam.
PRZEPRASZANIE DZIECKA
Jednak nie mam tu na myśli mówienia: przepraszam, tylko i wyłącznie przez dziecko oraz egzekwowania tego prostego słowa, w sytuacjach, kiedy zachodzi taka konieczność. Myślę tutaj także o Tobie i Twoim partnerze. I nawet nie chodzi mi oto, aby dziecko widziało, że potraficie siebie nawzajem przeprosić, gdy zachodzi taka konieczność. Mam tu raczej na myśli – czy potraficie przeprosić swoje dziecko, np. gdy bez powodu na nie krzyczycie?
POTRAFISZ PRZEPROSIĆ SWOJE DZIECKO?
Być może zastanawiasz się teraz:
Mam przeprosić swoje dziecko?
Mam nadzieję, że dalsza część artykułu przekona Cię do tego, że takie zachowanie ma sens i wpłynie w pozytywny sposób nie tylko na rozwój Twojego dziecka, ale także na Wasze relacje.
MÓWIĄC PRZEPRASZAM SWOJEMU DZIECKU:
- Uczysz, że każdy może popełniać w swoim życiu błędy – nawet rodzice.
- Jesteś przykładem, aby przyznawać się do swoich niedoskonałości, a tym samym pracować nad sobą.
- Okazujesz szacunek, a tym samym uczysz szacunku do drugiej osoby.
- Pokazujesz w jaki sposób radzić/nie radzić sobie w sytuacjach, gdy coś układa się nie po naszej myśli.
- Uczysz, że powiedzenie przepraszam nie jest okazaniem słabości, zaś wyrazem dojrzałości.
- Budujesz jego poczucie własnej wartości, godności i szacunku do samego siebie.
- Pokazujesz, że warto przebaczać innym.
- Jesteś autorytetem i przykładem jak powinno wyglądać przepraszanie.
- Uczysz dziecko, że nie ma nic złego w mówieniu słowa przepraszam.
CO SIĘ DZIEJE, GDY RODZIC NIE POTRAFI POWIEDZIEĆ PRZEPRASZAM?
Dziecko wyrasta w poczuciu krzywdy, niesprawiedliwości i lęku – co pewnie w dorosłym życiu odbije się na jego zachowaniu.
JAK POWIEDZIEĆ PRZEPRASZAM DZIECKU?
Nie rzucaj tego słowa przez ramię. W złości. Czy też mamrocząc pod nosem. Pamiętaj, że dziecko najwięcej uczy się przez obserwację rodziców i często powiela ich zachowania. Jak przepraszać dziecko? Spoglądając w oczy, krótko i rzeczowo.
Przepraszam, że krzyczałam na Ciebie, ale jestem dzisiaj bardzo zmęczona i boli mnie głowa.
Przepraszam Cię, że nie dotrzymałam słowa, ale musiałam zostać dłużej w pracy.
Przepraszam Cię, że nieumyślnie zniszczyłam Twój rysunek.
Choć krzyk i podnoszenie głosu nie są poprawną formą relacji międzyludzkich to mają one możliwość bytu w sytuacjach, które dopuszczają takie zachowanie – np. gdy dziecko zachowuje się w nieodpowiedni sposób naruszający ogólnie przyjęte przez Ciebie zasady i normy. Jednak, gdy podnoszenie głosu lub krzyczenie na dziecko wynika z Twojego rozdrażnienia z powodu np. niepowodzeń w pracy – należy jak najszybciej przeprosić.
Nie ma ludzi idealnych i każdy popełnia błędy, a potrafiąc przeprosić swoje dziecko – pokazujesz mu, że jesteś sprawiedliwa, ponieważ to, co wymagasz od dziecka wymagasz także od siebie. W ten sposób u dziecka pojawia się szacunek do rodzica – nie z powinności, tylko dlatego jakim jesteś człowiekiem.
I najważniejsze: potrafiąc powiedzieć przepraszam – uczysz dziecko świadomego mówienia tego słowa; a nie, bo wypada.
